|
William Barnard Rhodes-Moorhouse (1887 - 1915)
Victoria Cross -
26 april 1915 te Kortrijk,
België |
|
|
Personalia
Naam: Rhodes-Moorhouse, William Barnard
Geboren: 26 september 1887 te Londen, Engeland
Overleden: 27 april 1915 te Merville, Frankrijk
Rang: Luitenant
Onderdeel: 2 Squadron, Royal Flying Corps
Nationaliteit: Britse |
|
Luitenant
William Barnard Rhodes-Moorhouse, geboren op 26
september 1887 te Londen, was de eerste piloot die
tijdens de Eerste Wereldoorlog een Victoria Cross zou
‘winnen’.
William was de oudste zoon van Edward Moorhouse en Mary
Ann, de kleindochter van een Maori-opperhoofd. In 1884
emigreerde het echtpaar vanuit Nieuw-Zeeland naar
Engeland, en het vestigde zich in Northamptonshire. Het
gezin was gelukkig, zeer welgesteld en financieel totaal
onafhankelijk. In deze beschermde omgeving groeide
William samen met zijn jongere broer en twee jongere
zussen op.
Zijn vader probeerde hem te interesseren voor paarden,
maar William had slechts interesse voor techniek,
snelheid en alles wat daar verder mee te maken had. Deze
interesse had ook gevolgen voor zijn opleiding, want
hoewel hij toegelaten werd tot de Universiteit van
Cambridge, kon hij zich hier niet handhaven en later zei
hij hierover dat dit ‘een totaal verloren periode
tijdens zijn jeugd was geweest’.
In 1909 kreeg zijn enthousiasme voor snelheid en
techniek een totaal nieuwe dimensie, namelijk
vliegtuigen en het vliegen hierin. Het duurde dan ook
niet lang voordat hij zich aanmeldde bij de Royal Aero
Club, en in 1911 wist hij uiteindelijk zijn vliegbrevet
te halen. Eind 1911 ging hij naar Amerika en nam daar in
zijn Blériot deel aan diverse vliegraces. Dit deed hij
overigens met veel succes. Zo vloog hij vele duizenden
dollars bij elkaar en wist hij zelfs de prestigieuse
‘Harbour Prize’ van San Francisco te winnen.
In 1912 keerde hij terug naar Engeland. Daar nam hij
deel aan vele vliegshows, en verzorgde hij regelmatig
demonstraties. Aan het eind van ditzelfde jaar vloog hij
met zijn vrouw Linda en een journalist over het Kanaal,
en hij was daarmee de eerste piloot die deze oversteek
met twee passagiers maakte.
Op 24 augustus 1914 nam William Rhodes-Moorhouse dienst
als 2e luitenant bij het Britse ‘Royal Flying Corps’.
Omdat er een groot tekort was aan piloten aan het front,
werd hij in maart 1915 vervolgens overgeplaatst naar 2
Squadron, dat was gedetacheerd in Merville in Frankrijk.
Op 26 april 1915 kreeg 2 Squadron het bevel om de
omgeving van Roubaix en het spoorwegknooppunt bij
Kortrijk te bombarderen. Enkele dagen eerder hadden de
Duitsers namelijk hun eerste gasaanval geplaatst waarmee
de 2e slag om Ieper was begonnen. Ook waren er vele
Duitse troepen onderweg naar het front, en de squadrons
van het Britse Flying Corps hadden opdracht gekregen om
zoveel mogelijk schade toe te brengen aan spoorwegen en
stations.
Nét na 15.00 uur in de middag van 26 april 1915 steeg
William Rhodes-Moorhouse in zijn BE2b No.687 op van het
vliegveld van Merville om Kortrijk te bombarderen, dat
zo’n 50 km achter de vijandelijke linies lag. Om gewicht
te besparen vloog hij deze missie zonder zijn vaste
waarnemer Sholto Douglas.
De BE2b was bewapend met een ‘100-ponder’, en William
wist dat hij met deze bom relatief weinig schade kon
toebrengen, tenzij hij deze bom vanaf geringe hoogte kon
afwerpen. Het risico dat hij hierbij zou lopen was groot
vanwege de Duitse verdediging rond het station van
Kortrijk.
Ondanks dit enorme risico, daalde William bewust tot een
hoogte van zo’n 90 meter en wist zijn dodelijke lading
te lossen op de spoorlijn, nét ten westen van het
station van Kortrijk. Door de explosie en het feit dat
William zo laag vloog, werd zijn toestel geraakt.
William moest zijn uiterste moeite doen om zijn toestel
weer onder controle te krijgen. Hij werd daarbij vanaf
de grond van alle kanten onder vuur genomen, waardoor
William door een kogel in zijn dij werd geraakt. Hevig
bloedend wist hij nog steeds zijn toestel onder controle
te houden en daalde vervolgens naar een hoogte van zo’n
30 meter in de hoop meer snelheid te winnen en
vervolgens in het wolkendek te verdwijnen.
Maar juist op deze hoogte werd hij wederom geraakt,
ditmaal in zijn hand en onderbuik. Maar hij wist,
ondanks deze zware verwondingen en de shock die hij had
opgelopen, na zo’n 35 minuten toch de thuisbasis in
Merville te bereiken. Eenmaal geland werd hij
voorzichtig uit zijn zwaar gehavende toestel getild.
Vóórdat hij enige medische zorg toeliet, bracht hij
eerst nog verslag uit aan zijn superieuren. Zijn
waarnemer Sholto Douglas, die later Vice Marshall bij de
Britse Royal Air Force zou worden, schreef later over
deze gebeurtenis: ‘’Toen we hem uit zijn toestel tilden
en zijn zware verwondingen zagen, waren we verbaasd dat
hij nog terug had weten te komen’’.
Nadat Rhodes-Moorhouse zijn rapport had opgemaakt en
vervolgens verslag had uitgebracht aan zijn commandant,
werd hij aan zijn zware verwondingen geholpen. Ondanks
de medische zorg stond het vast dat hij stervende was.
Juist voor 14.30 uur op de 27e april 1915, met zijn
vriend Maurice Blake aan zijn bed en een brief van zijn
vrouw onder zijn kussen, overleed William
Rhodes-Moorhouse op 27-jarige leeftijd aan zijn eerder
opgelopen verwondingen. Geheel volgens zijn laatste wil
werd zijn lichaam naar Engeland overgebracht en bijgezet
op het landgoed van de familie in Dorset.
Net voor zijn laatste missie had William enkele brieven
voor zijn familie geschreven, die pas ná zijn dood
verstuurd mochten worden. Één van deze brieven was
gericht aan zijn zoontje, waarin hij hem meedeelde dat
hij op een missie zou gaan, waarvan hij waarschijnlijk
niet meer zou terugkeren. ‘Ik hoop’, zo schreef hij in
deze brief, ‘mijn plicht hiermee te hebben gedaan en zo
de oorlog enigszins te hebben bekort’.
Dit verhaal heeft overigens nog een triest vervolg. Op 6
september 1940 werd zijn zoon, Flying Officer William
Rhodes-Moorhouse jr., tijdens de Slag om Engeland
neergehaald en net als zijn vader overleed hij op de
veel te vroege leeftijd van 26 jaar ten gevolge van
opgelopen verwondingen tijdens zijn gevechtsactie. Zijn
as werd later uitgestrooid over het graf van zijn vader,
William Rhodes-Moorhouse VC.
|
|
Geraadpleegde bronnen
▬
‘The Register of the Victoria Cross’
uitgegeven door This England 1997
▬
‘VC’s of the First World War – the Somme’
van Gerald Gliddon
▬
‘Monuments to Courage’ van David Harvey
▬
‘Victoria Cross Heroes’ van Lord Micheal
Ashcroft
▬
‘The Victoria Cross’ van Peter Duckers
▬
‘Victoria Cross - WW1 Airmen and Their
Aircraft’ van Alex Revell
▬
‘For Valour’ van Bryan Perrett uitgegeven
door Weidenfeld & Nicholson 2003
▬
‘For Valour – The VC Courage in Action’
van John Percival
Speciale dank gaat uit aan medewerkers en forumleden
van:
het forum over het Victoria Cross :
www.victoria-cross.com/forum
en het forum over de oorlogsgeschiedenis van de 20e
eeuw:
worldatwar.nl/forum
en vooral dank aan mijn vriend Pierre GG voor zijn hulp
en research.
|
|
|
▬
© 2008 -
Hans Molier. De auteursrechten
van bovenstaand
artikel berusten bij
de auteur.
Voor gehele of gedeeltelijke
overname is dan ook uitdrukkelijk schriftelijke toestemming vereist van
de auteur.
|
|
|
