terug naar Gedichten


Amerikaansch kerkhof bij Thiaucourt

'k Ben even bij de kruisen blijven staan,
maar even.
Nee, 'k ben niet langs de graven heengegaan,
ik moest, ik wilde daar vandaan!
Het leven,
het leven riep - -; het zingt en lacht
zoo blijde.
Maar immer kijken mij die kruisen aan,
en in de slaap ben ik de graven langs gegaan,
ik schreide.
Toch troostte, dat ik in de droom toen dacht,
heel even;
God Zelf kijkt al die kruisen aan,
Hij is de graven langs gegaan.


Jaap Kroonenburg (1901-1938). 

Het gedicht is afkomstig uit de postuum verschenen bundel 'Mensch en Nood', uitgegeven bij C.J.Terwee te Putten, vermoedelijk in 1939. Behalve datgene wat de dichter Jan H. de Groot als inleiding bij deze bundel schreef, is verder niets bekend over Jaap Kroonenburg. Hij was een Noord-Hollandse boerenknecht en autodidact. Hij leed sinds zijn jeugd aan een ernstige ziekte, waaraan hij jong gestorven is. In de laatste vier jaren van zijn leven openbaarde zich plotseling zijn dichterstalent wat resulteerde in een aantal gedichten die over het algemeen nogal erg christelijk van signatuur waren. Niet bekend is of Jaap Kroonenburg, vanwege zijn ziekte, in staat is geweest de begraafplaats van Thiaucourt te bezoeken. NB. Dit is het St. Mihiel American Cemetery met 4.153 graven met achterin een gigantisch monument met een neo-klassieke protserigheid. 


terug naar Gedichten