|
Maruco - drinkwaterbereider
De mobiele Maruco-drinkwaterbereider was ontwikkeld door de
firma Max Rump & Co. te Berlijn. Het apparaat was gemonteerd
op een vierwielige wagen en bestond uit een lage druk
stoomketel (tevens sterilisator), een verwarmingsapparaat,
een pompinstallatie, een voorfilter en een nafilter
inclusief leidingwerk, afsluiters etc. Kwetsbare delen zoals
kranen, ventielen, manometer, thermometer, handpomp e.d.
bevonden zich in het midden van de wagen, zodat ze bij
aanrijdingen e.d. niet meteen defect raakten.
Het verwarmingsapparaat werd gestookt met steenkool, die in
een bak achter de bok werd meegevoerd. Bij regen kon deze
bak, samen met de stoompomp, met een waterdicht zeil worden
afgedekt. De kooksterilisatoren van de firma Hartmann konden
ook met andere brandstoffen, zoals hout, worden gestookt.
De stoomketel was een lage druk vlampijpketel met een
verwarmend oppervlak van ca. 2,3 m2. Hierin werd stoom
gemaakt door water onder een druk van 1,5 atmosfeer tot
koken te brengen. De stoomtemperatuur bij deze druk is 110
°C. De stoom diende als verwarmingsmedium voor het ruwe
water dat middels een koperen spiraalleiding door de
stoomruimte werd geleid. De snelheid van doorstroming werd
zo geregeld dat het ruwe water minstens 1 minuut op 110 șC
verwarmd werd, ruim voldoende om alle in het water aanwezige
bacterien te doden.
Tevens werd de stoom aangewend om de zuigperspomp voor het
ruwe water aan te drijven; daarnaast was er een handbediend
hulppompje om, indien nodig, de toevoer van ruw water op
gang te helpen.
Het ruwe water werd door een voorfilter van puimsteen
geperst om het te ontdoen van fijn zwevend vuil. Op het
begin van de aanzuigleiding zat een zeefkorf om grove delen,
zoals bladeren, takken, vissen, etc. tegen te houden.
Het gekookte water werd gekoeld met het ruwe water, dat
hierdoor tegelijkertijd werd voorverwarmd voordat het in de
stoomketel werd gevoerd. Dit leverde een aanzienlijke
brandstofbesparing op. De koeler bestond uit een groot
aantal naast elkaar gelegen smalle cellen die om en om met
elkaar verbonden waren, zodanig dat er als het ware twee in
elkaar gedraaide leidingen ontstonden. Door de ene leiding
stroomde het ruwe water, door de ander het steriele water.
Hierdoor werd de warmte van de ene waterstroom op de andere
overgedragen. Er was geen contact mogelijk tussen de beide
waterstromen zelf. De koeling was zo intensief dat het
drinkwater slechts 2 graden warmer was dan het ruwe water.
De nafilter-sectie bestond uit twee delen. Er was een
luchtfilter, met watten als filtermedium, voor het beluchten
van het gekookte water. Dit werd gedaan om de flauwe, laffe
smaak van het gekookte water, die de soldaten allerminst
waardeerden, te verbeteren. De watten hielden bacteriën uit
de lucht tegen, zodat geen nabesmetting van het gekookte
water kon optreden. Verder was er nog een waterfilter om
resten van zwevend fijn vuil en eventueel tijdens het
verhitten gevormd ketelsteen te verwijderen.
De capaciteit van de Maruco-drinkwaterbereider bedroeg ca.
750 liter steriel drinkwater per uur. |