|
naar
poetry corner
|
William Butler Yeats
-
An Irish airman foresees his death
I know that I shall meet my fate
Somewhere among the clouds above;
Those that I fight I do not hate,
Those that I guard I do not love;
My country is Kiltartan Cross,
My countrymen Kiltartan's poor,
No likely end could bring them loss
Or leave them happier them before.
Nor law, nor duty bade me fight,
Nor public men, nor cheering crowds,
A lonely impulse of delight
Drove to this tumult in the clouds;
I balanced all, brought all to mind,
The years to come seemed waste of breath,
A waste of breath the years behind
In balance with this life, this death.
William Butler Yeats (1865-1939), zijn naam rijmt op het Nederlandse 'reeds', is zeker geen oorlogsdichter in de traditionele zin des
woords.
Ja, hij had zelfs een hekel aan oorlogsdichters, wier poëzie hij 'zuurstokpoëzie' noemde. Velen vinden hem de 'grootste dichter van de 20ste eeuw'. Deze uit Anglo-Ierse ouders geboren dichter vernieuwde zich steeds opnieuw. Zo veranderde de toon van zijn poëzie van romantisch en zoet-vloeiend tot een meer alledaagse taal. In 1923 kreeg hij de Nobel
Prijs voor Literatuur.
 |
| William Butler Yeats (1865-1937) |
In de dramatische monoloog hierboven laat Yeats een Ierse piloot spreken. De toon is eenvoudig: hij laat 'clouds above' rijmen met 'love', alsof het een eenvoudige tophit is. Ook is de toon tragisch: hij weet dat het allemaal niets toe doet ('a waste of breath') wat er gebeurt of wat er gebeurd is. Hij is eenzaam, ver weg van de massa's die zich door sprekers ('public men') of juichende massa's ('cheering crowds') laten leiden. Het is het idee van vliegen, hoog boven het ondermaanse, dat hem aantrekt. Evenmin verwacht hij veel van wat hij kan aanrichten voor anderen. Heel knap is hoe hij het idee van evenwicht, balans in het gedicht, dat in de Eerste Wereldoorlog geschreven werd, verwerkt.
Fred van Woerkom
naar
poetry corner
|
|